Początkowe dzieje Lubrzy łączą się z cysterskim opactwem w Paradyżu. Do tego bowiem opactwa należała Lubrza od roku 1246. Cystersi opactwa paradyskiego przez kilka wieków otaczali opieką duszpasterską wiernych w Lubrzy i w okolicznych wioskach, krzewiąc kulturę duchową i materialną. Oni też wznieśli w Lubrzy pierwszy kościół około 1670 roku, o czym wspomina „Geschichte des Bistums Breslau” (wyd. 1929r. we Wrocławiu). W książce p.t. „Ziemia Lubuska” – znajduje się wzmianka o Lubrzy następującej treści: „W roku 1319 ostatni Margrabia Brandenburski z rodu Askańczyków Waldemar, w drodze układów z książętami Głogowskimi opanował cały obszar po lewym brzegu Obrzycy i na północ od Obrzycy. W granicach Marchii Brandenburskiej znalazły się w ten sposób: Lubrza, Świebodzin i Sulechów”. Autor tej samej książki pisze, że miasto Lubrza i osiem wsi należało do opactwa cysterskiego w Paradyżu, od roku 1246 do 1810 roku.

Księgi parafialne Lubrzy prowadzone były od 1654 roku, niestety zaginęły podczas II wojny światowej.

Kościół, który został zbudowany w 1670 roku, z nieznanych nam przyczyn uległ prawdopodobnie zniszczeniu, gdyż w 1776 roku został poświęcony nowy kościół murowany w stylu barokowym pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela.

W 1945 roku w czasie działań wojennych kościół lubrzański został spalony, a ostatni proboszcz niemiecki rozstrzelany przez żołnierzy radzieckich i pochowany na starym cmentarzu.

Po zakończeniu wojny życie parafialne skupiło się wokół dawnego zboru protestanckiego, wybudowanego w 1884 roku, poświęconego i zamienionego na kościół katolicki. Poświęcenia tego dokonał w 1945 roku ksiądz Stanisław Krzyworączka – Saletyn, proboszcz parafii Jordanowo, który równocześnie był pierwszym proboszczem parafii Lubrza. Drugim proboszczem parafii Lubrza został mianowany ksiądz Stanisław Pływaczyk – Salezjanin, który mieszkał w Paradyżu. Z kolei dnia 13 września 1946 roku proboszczem parafii Lubrza został ksiądz Michał Kubacki, który zamieszkał na stałe w Lubrzy i z tą chwilą Lubrza stała się odrębną parafią, w skład której wchodziły w tamtym okresie jeszcze następujące wioski: Sieniawa, Nowa Wioska, Mostki, Przełazy – w tych miejscowościach były kościoły oraz wioski bez kościołów: Staropole, Buczyna, Zagaje, Bucze, Zagórze.

W 1948 roku w kościele parafialnym w Lubrzy postawiono nowy gotycki ołtarz drewniany i ambonę oraz zainstalowano światło elektryczne. W 1949 roku w głównym ołtarzu pojawił się obraz św. Jana Chrzciciela, pędzla artystki malarki Gogolewskiej z Poznania.

Obecnie salezjanie w Lubrzy obejmują swoją troską zarówno dzieci i młodzież, jak i starszych, prowadząc formację w różnych grupach. Do parafii przynależą kościoły w: Mostkach, Nowej Wiosce, Przełazach, Staropolu oraz kaplice w Bucze i Zagajach.